พู่กันฉันประดิษฐ์

    “…การจะเป็นเสือนั้นไม่สำคัญ สำคัญอยู่ที่เรามีเศรษฐกิจแบบพอมีพอกิน แบบพอมีพอกินนั้น หมายความว่า อุ้มชูตัวเองได้ ให้มีพอเพียงกับตนเอง ความพอเพียงนี้ไม่ได้หมายความว่าทุกครอบครัว จะต้องผลิตอาหารของตัวเอง จะต้องทอผ้าใส่เอง อย่างนั้นมันเกินไป แต่ว่าในหมู่บ้านหรือในอำเภอ จะต้องมีความพอเพียงพอสมควร บางสิ่งบางอย่างผลิตได้มากกว่าความต้องการก็ขายได้ แต่ขายในที่ ไม่ห่างไกลเท่าไร ไม่ต้องเสียค่าขนส่งมากนัก…”

    ที่มาและ
    ความสําคัญ

    ฐานการเรียนรู้ “พู่กันฉันประดิษฐ์” จัดทำขึ้นเพื่อเป็นแนวทางการจัดการ เรียนการสอนให้แก่นักเรียนและผู้ที่สนใจจะศึกษาเรียนรู้เกี่ยวกับวิธีการทํา “พู่กันฉันประดิษฐ์” ซึ่งราคาพู่กันในท้องตลาดมีราคาสูง จึงได้จัดทำพู่กันฉันประดิษฐ์ขึ้น โดยการศึกษาขนแปรงมาทดแทน ศึกษาอุปกรณ์ที่หาได้ใกล้ตัว วิธีการทํา เพื่อที่จะลดค่าใช้จ่าย สามารถนำมาทำเป็นพู่กันได้ เช่น เส้นผม ขนสังเคราะห์ มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้วิธีการทําพู่กัน นักเรียนมีส่วนร่วมในการถ่ายทอดวิธีการทำ และเผยแพร่ผู้ที่สนใจ

    วัตถุประสงค์



    ๑. เพื่อให้รู้เกี่ยวกับวัสดุ อุปกรณ์ในการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะ

    ๒. เพื่อให้รู้จักขั้นตอนการประดิษฐ์และออกแบบพู่กัน

    ๓. เพื่อให้เกิดทักษะการลงมือปฏิบัติงานด้วยการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะและการออกแบบลวดลายบนผลิตภัณฑ์ จากพู่กันที่ประดิษฐ์ขึ้นมาเอง

    การนำไปประยุกต์ใช้

    ๑. นำความรู้ในการประดิษฐ์พู่กันนำไปปรับใช้ในชีวิตประจำวัน

    ๒. มีทักษะในการดำเนินชีวิต

    ๓. เป็นคนมีคุณธรรม จริยธรรม

    ๑. นำไปประยุกต์ใช้ในการจัดกิจกรรมการเรียนการสอน

    ๒. มีการบูรณการข้ามสาขาวิชา เช่น การระบายสีในสถานที่ต่างๆหรือบนผลิตภัณฑ์ต่างๆ